Wzorzec buldoga francuskiego

Psy wystawowe mają bardzo surowe kryteria do spełnienia. To właśnie ideał rasy jest doceniany. A jak ten ideał wygląda w przypadku buldoga francuskiego? Oto wybrane informacje.

• DATA PUBLIKACJI OBOWIĄZUJĄCEGO WZORCA:04.1995
• KRAJ POCHODZENIA: Francja
• KLASYFIKACJA: Psy do towarzystwa, stróżujące i psy umilające czas.
• WRAŻENIA OGÓLNE: Typowy mały molos. Pies mocny w swej małej postaci, krótki, zwarty we wszystkich proporcjach. Szata gładka, pysk krótki i płaski; stojące uszy, ogon krótki z natury. Pies musi sprawiać wrażenie zwierzęcia aktywnego, inteligentnego, bardzo muskularnego, o zwartej budowie i mocnym kośćcu.
• USPOSOBIENIE I TEMPERAMENT: Towarzyski, żywy, skory do zabaw, chętny do ćwiczeń, pełen zapału. Szczególnie czuły w stosunku do swojego pana i dzieci.
• GŁOWA: Musi być bardzo mocna, szeroka i graniasta; skóra pokrywająca głowę tworzy niemal symetryczne fałdy i zmarszczki. Głowę buldoga francuskiego charakteryzuje cofnięcie części szczękowo-nosowej, czaszka wydaje się zyskiwać szerokość kosztem długości.
• OKOLICA TWARZOCZASZKI:
  • Nos – szeroki, bardzo krótki, zadarty; nozdrza szeroko rozwarte i symetryczne, skierowane ukośnie do tyłu. Cofnięcie nozdrzy oraz zadarty nos muszą jednak umożliwiać normalne oddychanie przez nos.
  • Kufa: Bardzo krótka, szeroka, z symetrycznymi fałdami, schodzącymi koncentrycznie na górną wargę (długość kufy wynosi ok. 1/6 całej długości głowy)
  • Wargi: Grube, nieco luźne i czarne. Górna warga łączy się z dolną w jej środkowej części, całkowicie zakrywając zęby, które nie mogą być widoczne. Profil górnej wargi jest obniżony i zaokrąglony. Język nie może być widoczny.
  • Szczęka i żuchwa: Szerokie, graniaste, mocne. Żuchwa tworzy szeroki łuk, wychodzący przed szczękę. Przy zamkniętym pysku wysunięcie żuchwy (prognatyzm-przodozgryz) łagodzone jest przez wygięcie jej łuków bocznych. Taka krzywizna jest niezbędna dla uniknięcia zbyt wyraźnego wysunięcia żuchwy.
  • Zęby: Siekacze żuchwy nigdy nie mogą być cofnięte poza siekacze szczęki. Łuk siekaczy dolnych jest zaokrąglony. Żuchwa nie może wykazywać odchylenia bocznego, ani skręcenia. Wzajemny układ łuków siekaczy nie jest ściśle określony. Najistotniejsze jest schodzenie się warg w taki sposób, by zupełnie zakrywały zęby.
  • Policzki: Mięśnie policzków dobrze rozwinięte, ale nie wypukłe.
  • Oczy: O żywym wyrazie, osadzone nisko, dość daleko od nosa, a przede wszystkim – od uszu. Ciemnej barwy, dość duże, wyraźnie okrągłe, lekko wypukłe; białkówki całkowicie niewidoczne, kiedy pies patrzy przed siebie. Oprawa powiek ma być czarna.
  • Uszy: Średniej wielkości, szerokie u nasady i zaokrąglone na końcach. Osadzone wysoko na głowie, ale niezbyt blisko siebie; noszone prosto. Otwór słuchowy skierowany ku przodowi. Skóra uszu musi być delikatna i miękka w dotyku.
• SZYJA: Krótka, nieco wysklepiona, bez łałoku.
• TUŁÓW:
  • Górna linia: Stopniowo wznosi się na poziomie lędźwi, a potem gwałtownie opada ku ogonowi Tego typu budowa jest pożądana i wynika z krótkości partii lędźwiowej.
  • Grzbiet: Szeroki i muskularny.
  • Lędźwie: Krótkie i szerokie.
  • Zad: Skośny.
  • Klatka piersiowa: Cylindryczna i głęboka, beczkowato wysklepiona, bardzo wyraźnie zaokrąglona.
  • Przedpiersie:
  • Brzuch i słabizny: Brzuch podciągnięty, lecz nie przesadnie podkasany.
• OGON: Krótki, osadzony nisko na zadzie, bardzo blisko pośladków, gruby u nasady, zawęźlony lub załamany z natury i zwężający się przy końcu. Nawet w ruchu pozostaje poniżej linii poziomej grzbietu. Względnie długi ogon (nie sięgający poniżej stawu skokowego), złamany i zwężający się, jest dopuszczalny, lecz nie pożądany.
• KOŃCZYNY PRZEDNIE: oglądane z boku i z przodu - ustawione pionowo i równolegle. W pozycji stojącej kończyny przednie w znacznej odległości od siebie.
  • Łopatki i ramiona: krótkie, grube, o mocnej i widocznej muskulaturze. Ramiona muszą być krótkie. Łokcie ściśle przylegające do tułowia.
  • Podramiona: krótkie, proste i muskularne.
  • Nadgarstki: mocne i krótkie.
  • Łapy: okrągłe, małe, kocie, pewnie stawiane na ziemi, odchylone lekko na zewnątrz. Palce zwarte, pazury krótkie, grube i dobrze oddzielone. Opuszki twarde, grube, czarne. U okazów pręgowanych pazury muszą być czarne. U okazów łaciatych (pręgowanych płowych z białymi łatami) i płowych preferowane są ciemne pazury, jednakże pazury o zabarwieniu jasnym nie obniżają oceny.
• KOŃCZYNY TYLNE: mocne i muskularne, kończyny tylne nieco dłuższe niż kończyny przednie (co powoduje uniesienie zadu). Nogi oglądane z boku i z tyłu - ustawione pionowo i równolegle.
  • Udo: muskularne, zwarte, jednak nie przesadnie zaokrąglone.
  • Staw skokowy: dość nisko nad podłożem, nie jest zbyt ukątowany ani zdecydowanie prosty.
  • Śródstopie: mocne, krótkie. Buldog francuski powinien rodzić się bez szczątkowych palców.
  • Łapy:
• CHÓD: swobodny, nogi poruszają się równolegle do środkowej płaszczyzny tułowia.